یک ساعت که آفتاب بتابد، خاطره ی آن همه شب بارانی از یاد میرود. این است حکایت آدم ها .............................فراموشی
اما چرا من نمی تونم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
بعضیا مثل قرص جوشانند؛ تو لیوان آب که می ندازیشون طوری کف می کنند که سر می رند اماکافیه کمی صبر کنی بعد می بینی که از نصف لیوانم کمترند.
engar esmi ke baraye wblogam entekahb kardam kam kam ro zendegim tasire bishtari
gozasht va tanhayimo az ghabl bishtar kard ta jayi ke alan dige toye khoneyi zendegi mikonam ke nooshineo tanhayiyash. gahi vaghta bazi chizayi ke nadari ro kheyli dos dari va hamishe arezosho dari ama vaghti besh miresi dar hade marg azash motenafer mishi inam hekayate alane mane.kam kam daram be inja adat mikonam ama hanooz tasmim nadaram inja mondani besham.in ye mah baram etefaghayi oftade ke hanooz to shokam nemidonam bayad chikar konam ina hame ye taraf hanooz natonesam etefaghe 8 mahe ghablo faramoosh konam va harchi bishtar migzare bishtar on roza to zehnam miyad khoda jonam khodet komakam kon